Mijn vijfde week

Zondag, beetje uitgeslapen. De omelet, verdenk ik, valt niet goed bij het ontbijt.
Rond het middaguur wordt ik opgehaald door collega Rick P. om naar Chicago te gaan. Toch al snel een uurtje rijden naar down-town.
Chicago is de hoofdstad van de staat Illinois.
We lopen de Michigan avenue af, toch al gauw een mijl.
Langs het hoogste gebouw van Amerika, de Sears tower. Eigenlijk is de naam anders omdat Sears het gebouw heeft verkocht en is vertrokken. Het gebouw is 108 etages/442 meter hoog. Ook vanwege enorme antenne achtige uitsteeksels.
Het Trump gebouw mag er wat mij betreft ook wel zijn, slechts iets lager, maar erg fraai van vorm.
We gaan een authentieke Chicago pizza eten, en die ie echt wel anders dan een gewone pizza. Gunstig is dat je hem in verschillende maten kunt krijgen, beginnend bij een halve voet, en dat is mijn maat.
In het Hancock gebouw gaan we later op de 96ste etage even wat drinken. Deze etage is een bar, maar niet overvol. Een plekje aan het raam is snel gevonden.
Bij harde wind kan het gebouw bovenaan 3 voet wijken, nou, ik zie het niet en ik voel het niet. Het is wel hoog trouwens.
Het gebouw is 100 etages/344 meter hoog. Het is het 5de hoogste gebouw van Chicago, en het 6de van Amerika.
Het noorden van Chicago is in 1871 helemaal afgebrand, met uitzondering van de watertoren. Deze watertoren is vanuit het Hancock gebouw te zien, als je recht naar beneden kijkt.
Daarna naar de Navypier gelopen. Vertrekpunt voor rondvaarten op Lake Michigan. Dit meer is bijna 500 km lang, 190 km breed en op sommige plaatsen 280 meter diep. Een van "De vijf Grote meren", maar niet de grootste.
Chicago is trouwens de derde grote stad van Amerika, na New York en LA.
Zo, weer een hele middag grote getallen gehoord en grote maten gezien. Nog eentje voor het afsluiten van de zondag, In Chicago schijnen de grootste en dikste mensen van Amerika te wonen. Ik heb ze niet gezien, maar ik begreep later dat deze allemaal thuis op de bank zitten, met eh...
Maandag, ik wordt weer opgehaald door collega Jim K. om naar het Q-kantoor te gaan. Ik wordt feestelijk onthaald omdat ik de eerste Q-medewerker ben, anders dan die daar werken, die daar binnen komt. Het kantoor is door de drie voormalig DAS medewerkers enige maanden geleden betrokken, na de overname door Q. Het kantoor moet hier en daar nog een beetje aangekleed worden, misschien kunnen we hiervoor een fonds oprichten of wat van ons eigen fotoos opsturen.
We discussieren over hetgeen ik de afgelopen vier weken in Consho heb gedaan, en hoe we hier verder in kunnen.
Smiddags vertrekken collega Rick P. en ik naar Nashville, Tennessee.
Vliegtijd ongeveer anderhalf uur, recht naar beneden.
Vreemde manier van "boarding", iedereen krijgt een nummer tussen A1 en C60, en in die volgorde mag je aan boord, geen vooraf vastgestelde zitplaats. Ik ben niet de eerste, en het vliegtuig is een beetje vol, dus ik moet een beetje schuiven met andermans koffer om de mijne kwijt te kunnen, maar we komen er wel. Vertrek half uur te laat.
In Nashville is het wat aangenamer qua temperatuur. Bij vertrek komen we al snel in een file, waarvan het eind niet zichtbaar is. We besluiten er tussenuit te knijpen, maar we hebben geen GPS. Jim K. nog op kantoor, weet onze weg niet te vinden op de G-Maps, op mijn mobiel heb ik alleen een kaart van Europa, en Rick had zijn abonnement niet betaald, daar ga je dan.
Gelukkig zijn er benzinepomp bedienden die de weg weten. Ondertussen zie ik nog wat van het landschap. Katoenplantages, nog zoals ze vroeger waren uit de slavernij periode, afgewisseld met wat andere landbouw en af en toe een kleine plaatsje.
Het hotel savonds is een Hampton Inn, ook van Hilton. Hier kan ik gewoon op internet en mij aanmelden bij Hilton als lid.
We ontmoeten PE collega Tom H. en we besluiten mexicaans te gaan eten. Dat schijnt hier erg populair te zijn, terwijl er toch bijna geen Mexicanen wonen. Zoals gewoonlijk zijn de hoeveelheden weer behoorlijk, maar daar laat ik mij niet door afschrikken, ik laat gewoon de helft staan.
Even folders kijken in het hotel, of er nog interessante toeristische trips zijn. Tja, hier vlak bij is het "Unclaimed baggage centre", waar je spullen kunt kopen die mensen zijn vergeten mee te nemen uit een vliegtuig. Tip, op www.unclaimedbaggage.com kan je meer vinden.
Dinsdag, klantbezoek in Muscle Shoals, Alabama. Het verhaal gaat dat iemand ooit het woord mussel (mossel) moeilijk heeft uitgesproken, een ander het moeilijk heeft verstaan, en wellicht weer een ander het moeilijk heeft opgeschreven. Een shoal is een woelige plaats in een water, maar geen waterval.
Alabama wordt ingesloten door Tennessee (noord), Mississippi (west), Florida (zuid) en Georgia (oost), ter uwer orientatie zal ik maar zeggen.
De fabriek draait niet, technisch probleem, waarschijnlijk donderdag weer opstarten. Ik krijg een rondleiding en daarna volgt er nog een discussie. Klant is zeer tevreden over de 3 huidige producten van (voormalig) DAS, en ik wordt alvast uitgenodigd voor volgend jaar. Dus we vertrekken weer moe en voldaan naar ons hotel.
Savonds lokaal "plattelands" gegeten, maar dat kan wel lekker zijn als je er wat peper etc aan toevoegt. Jippyjajee.
Woensdag, we vertrekken weer richting vliegveld.
Regen, regen en 2 teleconferenties onderweg. We hebben tijd genoeg, en nemen nog snel even een rondleiding bij Jack Daniels mee. Een Wiskey distilleerderij in Lynchburg, Tennessee. Tip, in Tennessee is het moeilijk aan alcohol te komen, maar niet bij Jack D. te L.
De vlucht terug naar Chicago verloopt voorspoedig, tot de landing, ik vlieg bijna uit mijn stoel, maar de riem is gelukkig goed, beetje veel wind en korte baan, dus schokkerig remmen. In Chicago gaan we nog gauw even een steakie halen.
Weer in Embassy suites kan ik nu gewoon op internet, voor bijna $ 3 bucks per uur, das nie niks.
Donderdag, ik wordt samen met collega William W. van China opgehaald door collega Walter V. voor een klantbezoek in Hammond, Indiana. Indiana is de staat ten oosten van Illinois.
De fabriek is gewoon in productie, en we krijgen een rondleiding en discussie/vragenvuur. Ook hier is de klant zeer tevreden over het huidige (voormalig) DAS product.
Maar de PE krijgt de vraag waarom hij niet collega Jill F. meegenomen heeft en wel ons. Als ik die mannen zie lopen denk ik, arme Jill.
Smiddags discussie met collega Jim K. over allerlei testen die hij op zijn lab doet.
Savonds mogen collega William W. en ik kiezen wat we willen eten, het wordt iets fusion achtigs, vis, noedels, krachtige kruiden, dus iets van Lake Michigan, iets van China en iets van Mexico.
Vrijdag, smorgens vervolg discussie.
Afscheidshamburger.
Vertrek naar Philadelphia.
Vliegtijd is nu 1 uur 55 minuten, dus 25 minuten sneller dan naar Chicago toe, wat een windje al niet teweeg kan brengen. Ik ben circa 22 uur in mijn appartement, en gooi de inhoud van mijn roller in de wasmand, tot morgen.
Zaterdag, vroeg vertrek richting Hickory Run State park. Een nationaal natuurpark in het noorden van PA, op ruim anderhalf uur rijden.
Het worden er twee en een half, omdat ik onderweg even een bakkie doe in QUAKERTOWN.
In de middag kom ik in het park, Lake Sand Spring en Lake Hickory en heel veel riviertjes met watervalletjes.
Er zijn behoorlijk wat trails uitgezet voor wandelaars, cross-country skieers en snowmobielers. Ik probeer twee trails, maar in beide gevallen kom ik bij een nogal ruig stromend water uit, dus rechtsomkeert. Op verschillende plaatsen word je gewaarschuwd dat het jachtseizoen open is, en dat er wild kan rondlopen. Het enige wild dat ik zie zijn wat eekhoorns en wat toeristen. Verder kom ik wel een Robin Hood achtig figuur tegen, met boog en gekleurde pijlen. Hij had geen wild over zijn schouders hangen, dus heeft ie ook iets niet gezien.
Later kom ik bij een Boulder field, een nagenoeg vlak terrein vol met keien, nog uit de ijstijd. Wel apart als je dat zo in het bos tegenkomt.
Aanrader om te bezoeken.
Tja, en savonds tik ik dit, oeps het is alweer laat en voor morgen heb ik ook plannen. Daaag.